زبان بدن سیاستمداران

زبان بدن سیاستمداران

بوریس جانسون(نخست وزیر سابق انگلیس) به حالت زبان بدن چهار انگلیسی نشسته است. در این زبان بدن، مُچ یک پا بر روی زانوی پای دیگر قرار می‌گیرد و به شکل4انگلیسی در می‌آید. این گونه نشستن در زبان بدن به معنی این است که فرد نسبت به خود احساس خیلی خوبی دارد و کاملاً مسلط و مقتدر است. فردی که به این صورت(باز) می‌نشیند، هیچ ترسی از به نمایش گذاشتن اندام تناسلی خود ندارد و قصد کاور کردن و پوشاندن آن را ندارد. در اینجا هم بوریس جانسون قصد دارد تا قدرت خود را به رُخ همتایان دیگر بکشد.

جو بایدن زمانی که نشسته است، دکمه ی کت خود را بسته است که نشان از رسمی بودن وی دارد. استفاده از میز های گرد در جلسات، یعنی همه ی افراد در یک سطح قرار دارند و ترتیب نشستن مهم نیست و ما هیچ سلسله مراتبی نداریم؛ امّا جو بایدن با این کار قصد دارد تا به جلسه رسمیت بیشتری بدهد، جلسه را از حالت دوستانه درآورده، به آن جدیت ببخشد و جایگاه خودش را به دیگران یادآوری کند. [ نکته: بستن دکمه ی کت در حالت نشسته هیچ ایرادی ندارد و فقط نشانه ی رسمی بودن شماست. هنگام نشستن، شما هم می‌توانید دکمه کت را ببندید و هم می‌توانید باز کنید. ] پاهای بایدن در حالت بسیار کامفرت(راحت) قرار دارد.

اولاف شولتس(صدر اعظم آلمان) را می‌بینیم که بسیار معذب است! دست ها یک ضربدر بر روی بدن ایجاد کرده و مُچ پا ها در هم گره خورده است. این یعنی شولتس، خود را پایین تر از بایدن و دیگران می‌بیند و کمی معذب و تحت فشار است.

مکرون بهترین و قدرتمند ترین زبان بدن را بین این جمع دارد و با دست چپ خود به گونه ای به دسته صندلی تکیه زده است که دید بالا به پایین یا ‏Top-Down به سایرین دارد. زبان بدن امانوئل مکرون کاملاً زبان بدن قدرت است و با یک دست تکیه داده و دست دیگر را بر روی میز قرار داده است.

جاستین ترودو(گل پسر جلسات که هیچ گاه در محاسبات زبان بدن جایی ندارد و به حساب نمی‌آید؛ زمانی که قدرت های دنیا حضور دارند) را می‌بینیم که چهره ای خندان و خوشحال دارد و از اینکه با سایر قدرت های دنیا دوباره توانسته بر سر یک میز بنشیند، شادمان است. زبان بدن او نیز کامفرت و راحت است.